Podstawową częścią używaną do ogrzewania przedmiotów i cieczy lub gazów są grzałki patronowe. funkcjonują one zazwyczaj w otworach, w metalowych częściach. Dane techniczne mówią o tym, że mają one specjalną konstrukcję, która zapewnia wysoką emisję energii cieplnej z niedużych powierzchni samej grzałki.

Technologia, przez którą produkowane są grzałki patronowe pozwala na uzyskiwanie maksymalnej mocy w granicach 30W na centymetr kwadratowy. Samo produkowanie grzałek działa na zasadzie redukowania objętości grzałki w jej wnętrzu. Poprzez to element ogrzewający otaczany jest izolatorem. Tym izolatorem jest skompresowany tlenek magnezu. Z pewnością wszystkie grzałki patronowe są wytwarzane z najwyższą dbałością oraz troskliwością o każdy element.

Grzałka patronowa składa się tak, żeby zmaksymalizować użycie powierzchni grzałki przez minimalizowanie stref martwych. Ich największą wydajność zyskuje się dzięki zainstalowaniu składnika ogrzewającego dość niedaleko ściany grzałki. Sama konstrukcja grzałki posiada system mierzący, poprzez co temperatura rozprzestrzenia się jednakowo na całej przestrzeni. Występują również grzałki patronowe, które posiadają funkcję różnicowania poziomu temperatury. Kontrolowanie ciepła wyżarzanie da się stworzyć poprzez odpowiedniemu zainstalowaniu gęstości siły grzewczej na powierzchni grzałki. To skutkuje tym, iż wyklucza się utratę ciepła na krawędziach grzałki. Kolejnym plusem jest to, że grzałka może grzać tylko wybrane strefy.

Grzałka patronowa ma kilka zasadniczych cech, które podkreślają jej zalety. Głównie dotyczy to tego, że da się zainstalować zasilanie z wybranej strony grzałki. Sama budowa grzałki przyczynia się do tego, że dostępne jest uzyskanie optymalnej sumy temperatury na małej grzałce. Sama grzałka nie wymaga za dużo przestrzeni, da się ją zainstalować na dość niewielkich powierzchniach, przez co jest ona niezwykle często używana w wielu dziedzinach działalności. Jej małe gabaryty skutkują także wytwarzaniem olbrzymiej ilości mocy niedużym nakładem powierzchni.